>>> AHIMSA (AHIMSA) писал(а) в ответ на сообщение:
>>>> Возможно кто-то не сталкивался с белорусскими националистами. Я столкнулся. Один из них меня агитировал. Я человек отзывчивый и доброжелательный откровенно говоря был в шоке. Своего собеседника я не перебивал, чтобы услышать весь бред который тот нес. Видимо мое молчание так развязало язык спикеру, что уже через несколько минут тот говорил о расовом превосходстве европеоидов над негроидной расой. >>> И где же ты такого встретил беларуского "националиста"? Вообще смешно.. Как ты вообще умудряешься такой бред сочинять?
>>=== >> === Морен , на фоне ваших "сотоварищей" Вы выглядите нормальным человеком. Так что не стоит ручаться за всех .
> да нормальным.Нацистом.
=== === Нацист и фашист немного разные понятия. Грань очень расплывчата, но она всё же есть.
21:19 11.02.2015
andkx (A4417880) писал(а) в ответ на :
> жуть ка (kmtdyf1965) писал(а) в ответ на сообщение:
>> andkx (A4417880) писал(а) в ответ на сообщение:
>>> А вумный воровством
>>=== >> === Нельзя разбогатеть воровством .Это вам просто кажется что можно . Не приносят нечестные деньги ничего кроме страха и горя.
> > Это Вы Ваксельбергу с Абрамовичем да Дерипаской скажите. Ну или Лужкову.
=== === А почему вы считаете что им лучше чем вам ? С чего вы это взяли? Только потому что у них много денег ? Так они всё время боятся их потерять . Да и защитить от предательства , злобы , смерти деньги не смогут . Скорее даже наоборот, они притянут это всё.
02:58 12.02.2015
Сообщение проходит проверку модератором.
Mihail 26650 (26650) писал(а) в ответ на :
> Катон Старший (mpks) писал(а) в ответ на сообщение:
>>> Moren (Paganec) писал(а) в ответ на сообщение: >>>> AHIMSA (AHIMSA) писал(а) в ответ на сообщение: >>>>> Возможно кто-то не сталкивался с белорусскими националистами. Я столкнулся. Один из них меня агитировал. Я человек отзывчивый и доброжелательный откровенно говоря был в шоке. Своего собеседника я не перебивал, чтобы услышать весь бред который тот нес. Видимо мое молчание так развязало язык спикеру, что уже через несколько минут тот говорил о расовом превосходстве европеоидов над негроидной расой.
>>>> И где же ты такого встретил беларуского "националиста"? Вообще смешно.. Как ты вообще умудряешься такой бред сочинять?
>>> === >>> === Морен , на фоне ваших "сотоварищей" Вы выглядите нормальным человеком. Так что не стоит ручаться за всех .
>> да нормальным.Нацистом.
>=== > === Нацист и фашист немного разные понятия. Грань очень расплывчата, но она всё же есть.
>>> andkx (A4417880) писал(а) в ответ на сообщение:
>>>> А вумный воровством
>>> ===
>>> === Нельзя разбогатеть воровством .Это вам просто кажется что можно . Не приносят нечестные деньги ничего кроме страха и горя.
>> >> Это Вы Ваксельбергу с Абрамовичем да Дерипаской скажите. Ну или Лужкову.
>=== > === А почему вы считаете что им лучше чем вам ? С чего вы это взяли? Только потому что у них много денег ? Так они всё время боятся их потерять . Да и защитить от предательства , злобы , смерти деньги не смогут . Скорее даже наоборот, они притянут это всё.
Они и есть -враги России. И Путин их от власти Отстранил.
> Mihail 26650 (26650) писал(а) в ответ на сообщение:
>> Катон Старший (mpks) писал(а) в ответ на сообщение:
>>> вешать их. - сук нацистских.
>>Привет из Бреста
> укра два повесилЫ??
> > ------------- > Сообщение было проверено модератором. Вам объявляется замечание за это сообщение. Пожалуйста, следите за тем, что Вы пишете. (проверил модератор oldden (oldden))
за шо?? я про плакат!
13:42 13.02.2015
02:41 14.02.2015
Сообщение проходит проверку модератором.
Mihail 26650 (26650) писал(а) в ответ на : Гауно тупое убогое.. быдло убогое. Укроолигархи грабят народ,причем Россия,убожество??
02:42 14.02.2015
Сообщение проходит проверку модератором.
Чем быдлячее,тем больше за Укров и Сша. Факт.
19:43 27.02.2015
Былы палітвязень Васіль Парфянкоў ваюе ва ўкраінскім батальёне АУН!!!
5 снежня 2014 года грамадскі актывіст Васіль Парфянкоў выйшаў з горацкай турмы. Амаль адразу пасля гэтага хлопец разам з сям’ёй – жонкай і сынам – з’ехаў ва Украіну.
Як высветлілася, Васіль запісаўся ў добраахвотны батальён Арганізацыі ўкраінскіх нацыяналістаў. Гэтымі днямі ён знаходзіцца ў адпачынку ў Кіеве, там яго заспеў званок карэспандэнта «НН».
«Беларусы былі заўсёды блізкія з Украінай. Гэта наш брацкі народ, таму я і вырашыў паехаць сюды. Стараюся дапамагаць, чым магу. Я праходжу службу ў батальёне АУН, у Песках пад Данецкам. Адбыў першую ратацыю – ад 14 студзеня да 14 лютага. На днях паеду назад.
Спачатку я хацеў ехаць на вайну з «Правым сектарам», але там пачалася нейкая папяровая валакіта. А ў батальён АУН я проста запісаўся, мяне адправілі ў вучэбку. Два тыдні я прабыў на гэтым вышкале, а пасля трапіў на фронт.
Не сказаў бы, што трапіў у самае пекла, але страляюць многа. Страляе артылерыя, «Грады». Непасрэднага візуальнага кантакту з праціўнікам няма. Яны працуюць здалёк артылерыяй.
У Песках знаходзіцца батальён «Правага сектару», АУН і частка 93-яй брыгады рэгулярнай украінскай арміі. У брыгады ёсць артылерыя, танкі. А ў нас аўтаматы, кулямёты, РПГ.
Я – радавы баец. Стралок. У мяне аўтамат.
Калі ва Украіне была яшчэ Аранжавая рэвалюцыя, то я ўступіў ва УНА-УНСО, трапляў да іх на трэніроўкі, таму зброю ў руках трымаць умею.
Я адзіны беларус у батальёне АУН. Але я ведаю, што ў «Правым сектары» ў Песках ёсць беларусы. Ды ўвогуле ва ўсіх добраахвотных батальёнах ёсць беларусы. Прычым не адзін і не два.
Страх з часам прытупляецца. Гэта першы тыдзень-два страшна, калі побач пачынае працаваць «Град»... Страшна, рэальна страшна. А потым усё менш звяртаеш на гэта ўвагу. Проста на аўтамаце шукаеш укрыццё, каб адседзець гэтыя залпы. Тут хутка вучышся. Галоўнае чуць, дзе ляціць, і ты будзеш ведаць, куды снарад прызямліцца. Усе дамы ў Песках разбітыя, але засталіся падвалы, добрыя, крэпкія, іх не прабівае «Град».
Пакуль што не збіраюся вяртацца ў Беларусь. Артыкул за наёмніцтва ў нас ніхто не адмяняў. А я тут не хаваўся асабліва. Пакуль нешта не пачне мяняцца ў нашай краіне, то вярнуцца не атрымаецца.
У батальёне ў мяне пазыўны «Сябра».
Што тычыцца ежы і рэчаў, то ў нас усяго хапае. Моцная падтрымка ад валанцёраў. Прывозяць цёплыя рэчы, хатнюю ежу, цеплавізары, прыцэлы начнога бачання. Усё ёсць у нас.
У добраахвотніцкіх батальёнах заробак не плацяць. Толькі ў «Айдары» і «Данбасе», якія падпарадкоўваюцца Міністэрства ўнутраных справаў і абароны, то ім налічваюцца заробкі ад міністэрстваў.
Грамадзянства мяняць не збіраюся. Я быў, ёсць і буду беларусам. Але падалі дакументы на від на жыхарства ва Украіне.
Літаральна ўчора званіў хлопцам у батальён. Кажуць, што крыюць «Градамі» трэцюю ноч запар. Кажуць, не атрымліваецца выйсці нават вады набраць з калодзежу – пастаянныя абстрэлы. А ўкраінскія войскі выконваюць перамір’е. Практычна не страляюць з цяжкага ўзбраення».
***
Парфянкоў быў удзельнікам Плошчы-2010, асуджаны да 4 гадоў пазбаўлення волі, але ўжо ў жніўні 2011 быў памілаваны. Пазнейшае зняволенне Васіля Парфянкова было звязанае з парушэннем прэвентыўнага нагляда, якое замацоўвалася за ім пасля вызвалення з турмы.
> Беларус-Аляксандр (1979-1989) писал(а) в ответ на [post=/belorussia/1422986525_0 .html#1422992197]:
>> Эм...Я последнее время как-то не слежу...А разве не взят?
>Да взят уже вроде,но я имел в виду,что начиная с мая месяца проплаченцы неоднократно заявляли о его взятии,а взяли его полностью только через полгода!
> Былы палітвязень Васіль Парфянкоў ваюе ва ўкраінскім батальёне АУН!!! > > 5 снежня 2014 года грамадскі актывіст Васіль Парфянкоў выйшаў з горацкай турмы. Амаль адразу пасля гэтага хлопец разам з сям’ёй – жонкай і сынам – з’ехаў ва Украіну. > > > Як высветлілася, Васіль запісаўся ў добраахвотны батальён Арганізацыі ўкраінскіх нацыяналістаў. Гэтымі днямі ён знаходзіцца ў адпачынку ў Кіеве, там яго заспеў званок карэспандэнта «НН». > > «Беларусы былі заўсёды блізкія з Украінай. Гэта наш брацкі народ, таму я і вырашыў паехаць сюды. Стараюся дапамагаць, чым магу. Я праходжу службу ў батальёне АУН, у Песках пад Данецкам. Адбыў першую ратацыю – ад 14 студзеня да 14 лютага. На днях паеду назад. > > Спачатку я хацеў ехаць на вайну з «Правым сектарам», але там пачалася нейкая папяровая валакіта. А ў батальён АУН я проста запісаўся, мяне адправілі ў вучэбку. Два тыдні я прабыў на гэтым вышкале, а пасля трапіў на фронт. > > Не сказаў бы, што трапіў у самае пекла, але страляюць многа. Страляе артылерыя, «Грады». Непасрэднага візуальнага кантакту з праціўнікам няма. Яны працуюць здалёк артылерыяй. > > У Песках знаходзіцца батальён «Правага сектару», АУН і частка 93-яй брыгады рэгулярнай украінскай арміі. У брыгады ёсць артылерыя, танкі. А ў нас аўтаматы, кулямёты, РПГ. > > Я – радавы баец. Стралок. У мяне аўтамат. > > Калі ва Украіне была яшчэ Аранжавая рэвалюцыя, то я ўступіў ва УНА-УНСО, трапляў да іх на трэніроўкі, таму зброю ў руках трымаць умею. > > Я адзіны беларус у батальёне АУН. Але я ведаю, што ў «Правым сектары» ў Песках ёсць беларусы. Ды ўвогуле ва ўсіх добраахвотных батальёнах ёсць беларусы. Прычым не адзін і не два. > > Страх з часам прытупляецца. Гэта першы тыдзень-два страшна, калі побач пачынае працаваць «Град»... Страшна, рэальна страшна. А потым усё менш звяртаеш на гэта ўвагу. Проста на аўтамаце шукаеш укрыццё, каб адседзець гэтыя залпы. Тут хутка вучышся. Галоўнае чуць, дзе ляціць, і ты будзеш ведаць, куды снарад прызямліцца. Усе дамы ў Песках разбітыя, але засталіся падвалы, добрыя, крэпкія, іх не прабівае «Град». > > Пакуль што не збіраюся вяртацца ў Беларусь. Артыкул за наёмніцтва ў нас ніхто не адмяняў. А я тут не хаваўся асабліва. Пакуль нешта не пачне мяняцца ў нашай краіне, то вярнуцца не атрымаецца. > > У батальёне ў мяне пазыўны «Сябра». > > Што тычыцца ежы і рэчаў, то ў нас усяго хапае. Моцная падтрымка ад валанцёраў. Прывозяць цёплыя рэчы, хатнюю ежу, цеплавізары, прыцэлы начнога бачання. Усё ёсць у нас. > > У добраахвотніцкіх батальёнах заробак не плацяць. Толькі ў «Айдары» і «Данбасе», якія падпарадкоўваюцца Міністэрства ўнутраных справаў і абароны, то ім налічваюцца заробкі ад міністэрстваў. > > Грамадзянства мяняць не збіраюся. Я быў, ёсць і буду беларусам. Але падалі дакументы на від на жыхарства ва Украіне. > > Літаральна ўчора званіў хлопцам у батальён. Кажуць, што крыюць «Градамі» трэцюю ноч запар. Кажуць, не атрымліваецца выйсці нават вады набраць з калодзежу – пастаянныя абстрэлы. А ўкраінскія войскі выконваюць перамір’е. Практычна не страляюць з цяжкага ўзбраення». > > ***
> > Парфянкоў быў удзельнікам Плошчы-2010, асуджаны да 4 гадоў пазбаўлення волі, але ўжо ў жніўні 2011 быў памілаваны. Пазнейшае зняволенне Васіля Парфянкова было звязанае з парушэннем прэвентыўнага нагляда, якое замацоўвалася за ім пасля вызвалення з турмы. >
загине васька.. оун -даун..
01:31 28.02.2015
сало мясо сало..
01:51 01.03.2015
Аляксандр Старавойтаў чатыры месяцы прабыў у палоне ў Данецку і Ілавайску. Перад Новым годам яго і іншых байцоў абмянялі. Цяпер ён узнаўляе сілы ў Кіеве.
— Аляксандр, якое дачыненне вы маеце да Беларусі?
— У мяне мама — беларуска, тата — беларус. Я нарадзіўся ў Ветцы Гомельскай вобласці. Праўда, ужо 22 гады жыву ва Украіне. Можна сказаць, што за гэты час «ахахліўся». Мама таксама жыве ва Украіне. Беларускія сваякі мяне не зусім разумеюць, яны навучаныя прапагандай, што мы — карнікі, фашысты. Сваякі па ўсёй Беларусі ёсць, яны не хочуць чуць мае довады.
— А як вы аказаліся ў батальёне «Данбас»?
— Ну як? Як усе. Добраахвотна. Не, гэта не раптоўна мне стукнула ў галаву. Пачалося ўсё яшчэ з Майдана. У той час я яшчэ сумняваўся, што рабіць, які бок прымаць. Нібыта ж Расія, наш братэрскі народ, не можа такога быць… Калі ж пачалі забіваць людзей, тады я зрабіў свой выбар, што не хачу жыць пры такім рэжыме, не хачу Савецкага Саюза. Гэта быў канец красавіка.
— Ва ўкраінскіх СМІ я чытаў, што вы былі ў палоне ў «ДНР». Гэта праўда?
— Канечне, быў. Нас разбілі ў жніўні пад Ілавайскам. Гэта быў жорсткі палон… Сапраўды, гэта было вельмі жорстка. Быў і холад, і голад. Гэта было сумна.
— Здзекі былі?
— А як вы думаеце?
— Я думаю, што так.
— Вось вы і далі правільны адказ на сваё пытанне. Я не хачу расказваць, што было менавіта. Няхай гэта застаецца на сумленні тых людзей, якія гэта рабілі з намі. Яны змагаюцца супраць «фашызму», як называюць нас, метадамі сапраўднага фашызму.
— З якімі людзьмі вы сутыкнуліся на баку «ДНР»?
— Розныя. Былі і ўкраінцы, і добраахвотнікі з Расіі, і расійскія вайскоўцы, і чачэнцы. Усіх было пакрыху. Калі спачатку там сапраўды былі людзі, што трымаліся ідэі, верылі, што Расія ім дапаможа, не кіне, то цяпер яны бачаць, што іх проста выкарыстоўваюць.
— Беларусаў з боку «дэнээраўцаў» вы сустракалі?
— Не. Расейцаў — так, украінцаў. Беларусаў, на шчасце ці на жаль, я не сустракаў. У «Данбасе» ж было некалькі беларусаў.
— Дзе вас трымалі ў палоне?
— Першыя паўтара месяца нас трымалі ў бамбасховішчы ў Данецку. Нас там было больш за сотню чалавек. Пасля нас падзялілі: 26 чалавек пакінулі ў Данецку, а 77 — перавялі ў Ілавайск. Адбудоўваць разбурэнні. Разбіралі завалы, размініравалі палі, падбіралі снарады, што не ўзарваліся. Я не магу сказаць, што там мне было камфортна, але стаўленне да чалавека ў Ілавайску былі непараўнальна лепшым, чым у Данецку. Там мы прабылі 2,5 месяца. Пасля гэтага быў абмен, нас адвезлі дадому. Усе шчаслівыя, задаволеныя, жывыя.
— Чаму ўтварыўся Ілавайскі кацёл, як гэта стала магчымым?
— Я не ведаю… Для нас прыйшла каманда адыходзіць. Нам сказалі, што мы едзем дадому. Большасць хлопцаў уздыхнула з палёгкай. Многія нават не адзявалі бронекамізэлькі, нічога. А потым нас пачалі расстрэльваць. А стралялі не з аўтамацікаў і пісталецікаў, каб вы разумелі, а з танкаў і ракет. Завязаўся бой. Палегла шмат рускіх, маладых хлопцаў тэрміновай службы.
— Чаму частка змагла выйсці, а частка засталася?
— Усё было на ўдачу. Хтосьці не мог кінуць параненых таварышаў, хтосьці яшчэ нешта. Было шмат прычынаў, у кожнага свая праўда. Мы з нашым узводам селі ды абмеркавалі сітуацыю. Вырашылі, што мы з першых дзён былі разам, таму і адступаць будзем разам. Рускія прапанавалі ўмову, калі мы здаёмся ў палон, то яны аддаюць нашых параненых на ўкраінскую тэрыторыю.
— Вы ўвесь час кажаце «рускія»…
— Так, бо я бачыў іх дакументы, я размаўляў з імі. Я ведаю, што гэта была рэгулярная расійская армія. Мяне пераконваць у тым, што там няма рускіх, проста смешна.
— Якую працу вы выконвалі ў «Данбасе»?
— Я аўтаматчык. Звычайны шараговец. Выконваў тыя задачы, якія перада мной ставілася.
— Шмат знаёмых страцілі на гэтай вайне?
— Так, вельмі шмат. Былі забітыя ўсе мае камандзіры, некаторыя сябры. Гэта суровая рэальнасць. Ад гэтага, на жаль, нікуды не дзецца. Людзі паміраюць.
— У вас былі думкі, што жывым ужо не вернецеся з фронту?
— Пастаянна.
— Чым цяпер займаецеся?
— Збіраю дакументы на рэабілітацыю. Вяртаюся да жыцця. Мы атрымліваем статус удзельніка баявых дзеянняў, але яго не так лёгка атрымаць. Калі будзеш сядзець дома, то ясна, што ніхто не прыйдзе, каб табе прапанаваць гэты статус. Гэта дае нейкія зніжкі на камунальныя паслугі, на нешта яшчэ.
— У Беларусь не збіраецеся заехаць бліжэйшым часам?
— Апошні раз быў гады два таму. Хочацца, канечне, зноў з’ездзіць да сваякоў, сяброў, але я не магу. Шчыра кажучы, я крыху баюся ехаць. Па магчымасці я заўсёды сачу, што адбываецца там. Але цяжка знайсці аб’ектыўную ацэнку таго, што адбываецца ў Беларусі. Нешта хаваецца, нешта недагаворваецца. Свабоды слова ў Беларусі меней, чым ва Украіне. Калі б КДБ — ці хто там? — даваў больш свабоды слова, то пра Беларусь больш ведалі. Можа быць, нават у нечым бы дапамаглі.
06:20 12.03.2015
Snout Sartorius (SnoutSartorius) писал(а) в ответ на :
> Так а о чем тема то, обычный наемник из среды белорусских националистов. > Позабавило разве только то что "уехав бороться за то чтобы в Белоруссии было больше белорусского языка" интервью он почему-то по русски дает (точнее на каком-то белорусском суржике, забыл как он называется). >
Так они всё время боятся их потерять . Да и защитить от предательства , злобы , смерти деньги не смогут . Скорее даже наоборот, они притянут это всё.
Факт. 
